Dobrze - źle - bardzo źle, czyli prosty sposób do wyrażenia swojego zdania

Dzisiaj dwa wpisy po długiej, ponadmiesięcznej przerwie. Mają one być zalążkiem czegoś zupełnie nowego na tym blogu. Owo novum polega na budowaniu zestawienia, które w prosty i bezpośredni sposób będzie przedstawiało moje osobiste ustosunkowanie się do wybranych kwestii. To moje odniesienie do wybranego tematu będzie polegało na przypisaniu wziętego pod rozwagę zagadnienia do najbardziej pasującej do niego rubryki. Dla uproszczenia i uatrakcyjnienia ograniczyłem maksymalnie ilość możliwych atrybutów do trzech tworzących swego rodzaju odpowiednik skali ocen:

Nie wszystko da się tak wprost jednoznacznie przyporządkować do przyjętych trzech wariantów odpowiedzi, ale formuła niniejszego bloga dopuszcza stosowanie pewnych uogólnień. W przeciwnym razie każdy problem należałoby omówić odpowiednio dokładnie, a przeczytanie tego wymagałoby poświęcenia dużej ilości czasu. Uproszczenie formuły polega na wydaniu prostej opinii na różne tematy (mogą to być np. przedmioty, rzeczy, problemy, sytuacje, zjawiska czy obowiązujące przepisy), co do których uznam, że warto się warte do nich w ten sposób ustosunkować. Wszystko oczywiście w kontekście polskiej przestrzeni architektonicznej i problematyki budowlanej. Na temat problemów występujących w tym obszarze pisało już wielu i to w różny sposób, czasem w poważnym tonie alarmując o sytuacji. Są to zazwyczaj publikacje, czasem manifesty, czy dokumenty, o których zdecydowana większość społeczeństwa nigdy nie słyszała. Blog posiada inny charakter. Wydaje się być odpowiedni do tego, aby móc odnieść się do zagadnienia w formie tak uproszczonej wypowiedzi. Taka opinia może dotrzeć do odbiorców, dla których moje wybory mogą być przydatne w podejmowaniu własnych decyzji, np. przy planowaniu czy realizowaniu inwestycji budowlanej.

Od dzisiaj zaczynają się pojawiać w zestawieniu Dobrze-źle-bardzo źle nowe pozycje. Dzisiejsza to oryginalny detal architektoniczny, a więc na przykład taki, jak widoczne na zdjęciu poniżej kariatydy zastosowane w budynku Sądu Najwyższego w Warszawie, zaprojektowanego przez prof. arch. Marka Budzyńskiego wraz z zespołem projektowym. Innym interesującym detalem w tym budynku jest umieszczenie paremii prawniczych na filarach stojących przed elewacjami. Paremii czyli krótkich sentencji prawniczych (na zwieńczeniach kolumn przedstawiono ich symbole). Twórca z kunsztem zastosował nawiązujący do projektowanej funkcji unikatowy środek wyrazu w miejscu, gdzie niegdyś stosowano kapitel wieńczący filar, kolumnę, czy pilaster.

W najbliższych miesiącach planuję częste zamieszczanie nowych pozycji na blogu. Czasem zapisowi w rubryce "dobrze", "źle" lub "bardzo źle" nie będzie już towarzyszył osobny wpis wyjaśniający obrany problem. Czasem jednak krótki komentarz może być uzasadniony, innym razem też może to być tylko ilustracja, np. zdjęcie czy rysunek.

Skoro mamy w naszym kraju wolność, to czemu z niej nie skorzystać. Być może pewnymi niekonformistycznymi ocenami komuś się narażę, chociaż oczywiście nie jest to moim celem. Nie można być oportunistą, chcąc być uczciwym w swoich czasem kontrowersyjnych opiniach. Architekturze mój skromny głos nie zaszkodzi. Mam nadzieję, że pokazanie z jednej strony tego, co dobre, jak np. oryginalne detale architektoniczne gmachu Sądu Najwyższego w Warszawie, a z drugiej wyrażenie konstruktywnej krytyki w stosunku do tego, co jest złe lub bardzo złe dla architektury i budownictwa, może chociaż trochę wpłynąć na poprawę polskiej przestrzeni architektonicznej w przyszłości!